آشنایی با خطوط مخابراتی

آشنایی با خطوط مخابراتی

خطوط آنولوگ معمولی:

منظور از این خطوط همان خطوط تلفنی معمولی می باشد. دارای یک کانال بوده و نرخ انتقال Data توسط این خطوط حداکثر ۶/۳۳ kb/s می باشد.

خطوط T1 :

 نام خطوط مخابراتی مخصوص است که در آمریکا و کانادا ارایه می شود . بر روی هر خط T1 تعداد ۲۴ خط تلفن معمولی شبیه سازی می شود. هر خط T1 می تواند حامل ۵/۱ mb/s پهنای باند باشد.

خطوط E1:

 نام خطوط مخابراتی مخصوصی است که در اروپا و هم چنین ایران ارائه می شود بر روی هر خط E1 تعداد ۳۲ خط تلفن معمولی شبیه سازی می شود که ۲ عدد از آن  برای سیگنالیگ و همزمان سازی بکار می‌رود و مابقی یعنی ۳۰ عدد از کانال ها قابل بهره برداری می‌باشد. یعنی اینکه یه خط E1 مانند ۳۰ عدد خط تلفن می‌باشد.

کانال‌های این خطوط می‌توانند حداکثر تا ۶۴kb/s  دیتا انتقال دهند. به این مفهوم که اگر تلفن شما دیجیتال باشد شما می‌توانید سرعت ارتباط خود را با یک خط E1 به ۶۴kb/s  برسانید. اما چون مودم‌های ارائه شده در ایران  حداکثر تا ۵۶kb/s  می‌توانند ارتباط برقرار کنند سرعت ارتباط به حداکثر ۵۶kb/s  محدود می‌شود.

که البته در صورت فراهم نمودن مودم‌های سریع‌تر کاررب می‌تواند برابر سرعت مودم خود دیتا را دریافت نماید. مشخصه این سیستم پیش شماره متفاوت آنها نسبت به خطوط عادی می‌باشد.

ISDN:

اساس طراحی تکنولوژی ISDN به اواسط دهد ۸۰ میلادی باز می‌گردد که بر اساس یک شبکه کاملاً دیجیتال پی‌ریزی شده است. در حقیقت تلاشی برای جایگزین سیستم تلفنی آنالوگ با دیجیتال بود که علاوه بر داد‌ه‌های صوتی، داده‌های دیجیتال را به خوبی پشتیبان کند. به این معنی که انتقال صوت در این نوع شبکه‌ها به صورت دیجیتال می‌باشد. در این سیستم، صوت ابتدا به داده‌های دیجیتال تبدیل شده و سپس انتقال می‌باید.

ISDN به دو شاخه اصلی تقسیم می شود: N-ISDN و B-ISDN .

B-ISDN بر تکنولوژی ATM استوار است که شبکه‌ای با پهنای باند بالا برای انتقال داده می‌باشد که اکثر BACKBONE های جهان از این نوع شبکه برای انتقال داده استفاده می‌کنند. (از جمله شبکه دیتای ایران)

نوع دیگر B-ISDN با ISDN با پهنای باند پایین است که برای استفاده های شخصی طراحی شده است.

در N-ISDN دو استاندارد مهم وجود دارد.

BRI و PRI نوع PRI برای ارتباط مراکز تلفن خصوصی (PBX) ها با مراکز تلفن محلی طراحی شده است.

E1 یکی از زیر مجموعه‌های PRI است که امروزه استفاده زیادی دارد. E1 شامل ۳۰ کانال شامل (B-channel) و دو کانال برای سیگنالینگ (D-channel) می باشد که هر کدام ۶۴ kb/s پهنای باند دارند.

بعد از سال ۹۴ میلادی و با توجه به گسترش اینترنت ، از PRI ISDN ها برای ارتباط ISP ها با شبکه PSTN استفاده شد که باعث بالا رفتن تقاضا برای این سرویس شد. هم چنان که در ایران نیز ISP هایی که خدمات خود را با خطوط E1 ارایه می کنند روز به روز در حال گسترش است.

نوع دیگر ISDN ، BRI است (نوعی که در کیش از آن استفاده می شده) که برای کاربران نهایی طراحی شده است. این استاندارد دو کانال حامل ۶۴kb/s و یک کانال برای سیگنالینگ با پهنای باند ۱۶ kb/s را در اختیار مشترک قرار می دهد.

این پهنای باند در اواسط دهه ۸۰ میلادی که اینترنت کاربران مخصوصی داشت و سرویس های امروزی همچون Voip ، HTTP ، MultiMedia و … به وجود نیامده بود ، مورد نیاز نبود هم چنین برای مشترکین عادی تلفن نیز وجود یک ارتباط کاملا دیجیتال چندان تفاوتی با سیستم های آنالوگ فعلی نداشت و به همین جهت هزینه های اضافی برای این سرویس از سوی کاربران بی دلیل بود و به همین جهت از این تکنولوژی استقبال چندانی نشد.

تنها در اویل دهه ۹۰ بود که برای مدت کوتاهی مشترکین ISDN افزایش یافتند . پس از سال ۹۵ نیز با وجود تکنولوژی هایی با سرعت های بسیار بالاتر مانند ADSL که سرعتی حدود ۸ mb/s برای دریافت و ۶۴۰ kb/s را برای دریافت با هزینه کمتر از ISDN در اختیار مشترکین قرار می دهد، انتخاب ISDNاز سوی کاربران عاقلانه نبود.

۱) آنالوگ Tip&Ring  – شماره تلفن های شهری و منازل، معمولاً ۸ رقمی

در این حالت صدا از طریق میکرفون دریافت و تبدیل به ولتاژی شده و توسط کابل ارسال می‌شود و در سوی دیگر این ولتاژها دریافت و توسط بلندگو پخش می‌شود. در این حالت نویزهای بر روی کانال وجود دارد که با استفاده از یک سری از فیلترها امکان کم کردن آنها وجود دارداما امکان حذف کامل آن وجود ندارد.

۲) دیجیتال Digital : به نام های ISDN و Pri(E1) که معمولاً ۵ رقمی یا ۴ رقمی یا کمتر هستند و تا ۳۰ خط رو پشتیبانی میکند.

در حالت دیجیتال صوت توسط مبدلی که اصطلاحاً A to D نامیده می‌شود به صفر و یک تبدیل شده و بر روی کانال ارسال می‌شود در آن سوی خط نیز مبدلی به نام D to A عمل عکس این حالت را انجام داده  و صوت را تشکیل میدهد، در این حالت امکان حذف نویز به صورت کامل وجود دارد.

انواع بوق های تلفن:

بوق های تلفن معمولاً تک فرکانسی (Mono) و یا دو فرکانسی (Dual) هستند .

تعداد پریودها در یک ثانیه فرکانس (frequency) گویند.

هرچه فرکانس ها کمتر باشد صدای تولید شده بم تر و هرچه فرکانس‌ها بیشتر باشد صدای تولید شده تیزتر خواهد بود.

Dial Tone : بوق برداشتن گوشی – بوق ممتد بعد از برداشتن گوشی

از بازه ۴۰۰ الی ۴۵۱ / ۴۵۱ / ۳۵۰ الی ۵۰۰ هرتز با ضریب خطا ۱۰ (Tolerance)

RingBack Tone : بوق انتظار برای برداشتن گوشی – بعد از شماره گیری  و زمانی که شما منتظر هستید مخاطب گوشی خود را بردارد که به دوصورت می‌باشد:

۰٫۴ ثانیه پالس و ۰٫۲ ثانیه سکوت ۰٫۴ ثانیه پالس و مکث ۲ ثانیه ای

Busy : اشغال

Invalid – Disconnect- FastBusy